Για όλες αυτές τις γροθιές που σε βγάζουν νοκ άουτ αλλά σου δίνουν μυς. Για τα δάκρυα που σκουπίζουν τα μάτια σου και σου επιτρέπουν να δεις όσα δεν έχεις δει ποτέ. Για εκείνη τη δύναμη που ξύπνησε ανεπιφύλακτες πληγές. Για την καταδίκη της μάχης και της οργής που σε τραβούν στην ακτή σου. Γι ' αυτό σηκώνω το ποτήρι μου απόψε....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου