8/20/2020

Λένε πάντα ότι μετά από κάθε καταιγίδα έρχεται ο ήλιος, αλλά αυτό που δεν μας εξηγούν ποτέ είναι πώς μπορεί να καεί ένας ήλιος γεμάτος με άπειρες ουλές.
Η ζωή, αυτό το συνεχές ταξίδι πέρα δώθε απαιτεί μια ατέλειωτη πηγή ελπίδας για να επιδιώξει αδιάκοπα μέλλον που μπορεί να βελτιώσει το παρόν. Ίσως δεν υπάρχει προσωρινός χώρος, για τη συλλογικότητα των συναισθηματικών αυτοκτονιών που αποφασίζουν να περπατήσουν και να τρέξουν στη ζωή παραδίδοντας με γυμνό σώμα και ψυχή σε αυτή τη μεγάλη μείωση της μάθησης που είναι οι ανθρώπινες σχέσεις.
Η ευφυΐα μπορεί να βρίσκεται στο να μένουμε προσκολλημένοι σε αυτά που πιστεύει κάποιος, σκέφτεται, στα στίγματα, στα στερεότυπα, στις προκαταλήψεις τους. Φροντίζοντας τον εαυτό τους με όλα αυτά σε εκείνο το τεράστιο κέλυφος που συνήθως γνωρίζουν οι άνθρωποι με το όνομα της φυσικής προστασίας. Σίγουρα το να προστατεύεις τον εαυτό σου είναι ο καλύτερος τρόπος για να επιβιώσεις...
 

 

Ένα ηλιοβασίλεμα σε μια παραλία,
μια παγωμένη μπύρα για να ηρεμήσει η δίψα,
ένα ταξίδι με φίλους,
μια εξωτερική συναυλία,
ένα φιλί νωρίς το πρωί.
Πόσο απλά είναι όλα, μερικές φορές.

 

Υπήρχε κάτι σε εμάς που πάντα μας κάνει να επιστρέφουμε. Δεν ξέρω αν ήταν αγάπη ακόμα ή αν δεν φύγαμε ποτέ εντελώς....Δεν υπήρχε πάντα ένα κρεβάτι στην ιστορία μας, το τέλειο μέρος ήταν το πινέλο του σώματός μας....
 
 

 

Αν ακούς μόνο τις συμβουλές των άλλων, θα καταλήξεις να κάνεις τα ίδια λάθη.
Πρέπει να μάθεις ότι μερικές φορές πρέπει να αποσυνδέεσαι από όλους και να εμπιστεύεσαι το ένστικτό σου.............
 
 

 

Ευτυχισμένοι αυτοί που μεταφέρουν την αγάπη,
διδάσκουν τρυφερότητα και εμπνέουν την ψυχή που αγγίζουν
 
 

 

Ανατολή και η πρώτη σκέψη μου είσαι πάντα εσύ, για μήνες, από τότε που με πέρασες για πεπρωμένο και επέμενες να μπεις στις σκέψεις μου, να ξημερώσει και ο κόσμος μου περιστρέφεται γύρω σου, νιώθω ότι με τυλίγεις στη μαγεία σου, αυτή που με αιχμαλωτίζει όταν μου είπες για πρώτη φορά '' γεια '' όταν σε άκουσα την πρώτη φορά να νευριάζεις και να λες '' έτσι είμαι εγώ ", όλα όσα έκανες με φυλακίσανε σε εσένα, τη μανία σου, την τρέλα σου, τα ξεσπάσματα σου, τις ανοησίες σου, το γέλιο σου , έτσι να με λες '' σ ' αγαπώ μου λείπεις '' με έχεις δεμένο στην καρδιά σου και δεν υπάρχει τρόπος να το αφήσεις, δεν θέλω να το κάνω, προτιμώ χίλιες φορές ζωή μαζί σου από τις νύχτες μου χωρίς εσένα, είσαι κάτι παραπάνω από τον έρωτα της ζωής μου, είσαι όλη μου η ζωή, η επιθυμία μου να μην αγαπήσω κανέναν άλλον, είσαι το χαμόγελό μου, οι ευτυχισμένες μέρες μου, το αγαπημένο μου τραγούδι, οι συννεφιασμένες μέρες μου, ο γλυκός μου καφές, οι ξάγρυπνες νύχτες , είσαι η αγάπη μου που έγινε τα πάντα μου, αυτός είσαι εσύ... αυτό για σένα.....

 

Θα μπορούσα να γράψω χίλιες ατάκες, χίλιες παράξενες για φιλία, αλλά θα επαναλάβω τα ίδια όπως πάντα. Σήμερα αφιέρωσα την ανάρτησή μου σε όσους έχουν χρόνο να απαντήσουν, σε όσους παρά τη ζωή τους, τη δουλειά τους, τις κακές μέρες και τις φαύλες μέρες τους... αφιερώσουν ένα λεπτό από το χρόνο τους και σας κάνουν ένα
Φίλοι προσπαθούν να μεσολαβήσουν και να διορθώσουν μια παρεξήγηση. Ένας από αυτούς που είναι η καλύτερη ιβουπροφαίνη πριν από πονοκέφαλο.
Σήμερα θέλω να θυμάμαι αυτούς που είναι το μαντήλι για τα δάκρυα μας, αυτούς που είναι η θετική πλευρά μας όταν όλα πάνε στραβά. Ένας από αυτούς που είναι στις σκιές, αλλά βγάζουν τα νύχια, τα νύχια και ένα κούρεμα αν μας είναι απαραίτητο.
Και η φιλία είναι κάτι παραπάνω από μια φωτογραφία στάσης, ένας καφές στα γρήγορα ή για να πούμε '' είμαστε φίλοι '' η φιλία είναι οικογένεια, αυτή που επιλέγουμε ξανά και ξανά και ξανά και προδίδοντας την, πρέπει να είναι ποινή φυλάκισης...
Ευχαριστώ τα συνηθισμένα δεν χρειάζεται να πω ονόματα...
γιατί αυτή η ανάρτηση έχει επωνυμία, ΦΙΛΟΙ...........

 

Κάποια μαγεία δεν μπορεί να εξηγηθεί... μπορούν μόνο να την ζήσουν...

 

Για όλες αυτές τις γροθιές που σε βγάζουν νοκ άουτ αλλά σου δίνουν μυς. Για τα δάκρυα που σκουπίζουν τα μάτια σου και σου επιτρέπουν να δεις όσα δεν έχεις δει ποτέ. Για εκείνη τη δύναμη που ξύπνησε ανεπιφύλακτες πληγές. Για την καταδίκη της μάχης και της οργής που σε τραβούν στην ακτή σου. Γι ' αυτό σηκώνω το ποτήρι μου απόψε....

 

Χρειάζομαι μια μέρα με τους φίλους μου, να μιλήσουμε μέχρι να σκοτεινιάσει, να γελάσουμε μέχρι να πονέσει η κοιλιά μας και να μας συμβουλεύσουμε σαν να ξέρουμε πραγματικά τι να κάνουμε με τη ζωή μας......Πάντα πίστευα ότι το να είσαι ευτυχισμένος είναι απλό, το περίπλοκο πράγμα είναι απλό. Τώρα ξέρουμε ότι η ζωή είναι να πίνεις μερικές μπύρες με έναν φίλο σε μια βεράντα, να πηγαίνεις σινεμά, να βγαίνεις για δείπνο και να πίνεις ένα ποτό ανάμεσα σε γέλια, να κάνεις ηλιοθεραπεία, να παίρνεις το αυτοκίνητο για ένα Σαββατοκύριακο και να κάνεις εκατοντάδες μίλια, να χάνεις τον εαυτό σου για ένας άγνωστος δρόμος, προλάβετε ένα αεροπλάνο. Γι ' αυτό όταν επιστρέψει η ζωή, θα ζητάμε λιγότερα πράγματα. Και αυτό θα βγάλει νόημα......