Ξεχωριστές ευχές για τα χριστούγεννα

Δεν σου εύχομαι κανένα δώρο,

Σου εύχομαι μόνο αυτό που δεν έχουν οι περισσότεροι. Σου εύχομαι χρόνο, να διασκεδάσεις και να γελάσεις, αν το κάνεις καλά, κάτι θα βγάλεις.

Σου εύχομαι χρόνο, για την πράξη και τη σκέψη σου, όχι μόνο για τον εαυτό σου, αλλά και για το να τον δώσεις στους άλλους.

Σου εύχομαι χρόνο, όχι να βιαστείς, αλλά να είσαι ευτυχισμένος.

Σου εύχομαι χρόνο, όχι μόνο να τον ξοδέψεις, αλλά γιατί μένεις:

ώρα να αναρωτιέσαι και χρόνος να εμπιστευτείς και όχι μόνο να παρακολουθείς.

Ώρα να κοιτάξεις τα αστέρια, καιρός να μεγαλώσεις, καιρός να ελπίζεις ξανά και καιρός να αγαπάς. Δεν έχει νόημα να το αναβάλλουμε πια.

Σου εύχομαι χρόνο να βρεις τον εαυτό σου,

να ζεις κάθε σου μέρα, κάθε ώρα της ζωής σου δώρο. Εύχομαι να έχεις χρόνο, χρόνο για ζωή.

Οι δέκα εντολές ενός ιδεαλιστή

1. Μην αισθάνεστε απολύτως σίγουροι για τίποτα.
2. Να μην τρέφουν σεβασμό για την εξουσία των άλλων
3. Μην χρησιμοποιείτε την εξουσία για να καταπιέσετε τις απόψεις που θεωρείτε επιβλαβείς, διότι με αυτόν τον τρόπο, οι απόψεις θα καταπιέσουν εσάς.
4. Μη φοβάστε να είστε εκκεντρικοί στις ιδέες σας, διότι κάθε ιδέα που είναι σήμερα αποδεκτή θεωρούνταν κάποτε εκκεντρική.
5. Βρείτε περισσότερη ευχαρίστηση στην έξυπνη διαφωνία παρά στην παθητική συναίνεση.
6. Να είστε σχολαστικά ειλικρινείς, ακόμη και αν η αλήθεια είναι άβολη, γιατί είναι ακόμη πιο άβολο να προσπαθείτε να την κρύψετε.
7. Μην νομίζετε ότι αξίζει να κρύψετε την αλήθεια, γιατί είναι βέβαιο ότι θα έρθει στο φως.
8. Μη ζηλεύετε την ευτυχία εκείνων που ζουν με ψευδαισθήσεις, γιατί μόνο ένας ανόητος μπορεί να νομίζει ότι η ευτυχία συνίσταται σε αυτό.
9. Όταν έρχεστε αντιμέτωποι με αντιδράσεις, ακόμη και αν πρόκειται για τον σύζυγό σας ή τα παιδιά σας, προσπαθήστε να τις ξεπεράσετε με συζήτηση και όχι με επιβολή, διότι μια νίκη που επιτυγχάνεται με τη βία είναι πλαστή και απατηλή.
10. Μην προσπαθείτε να αποθαρρύνετε τον προβληματισμό, διότι είναι βέβαιο ότι δεν θα τα καταφέρετε.
Τελικά, αυτό που σας λέει ο Ράσελ είναι: ποτέ μη σταματήσετε να διαφωνείτε, ποτέ μη σταματήσετε να κάνετε ερωτήσεις, ποτέ μη σταματήσετε να αμφισβητείτε την εξουσία και τα κλισέ. Να ενημερώνεστε πάντα και να μην αποκλείεστε από τη γνώση, διότι η γνώση είναι όπλο. Μπορεί να μην αλλάξετε τον κόσμο, αλλά θα έχετε κάνει τη ζωή σας να αξίζει να τη διηγηθείτε.

Αν....

Αν το χέρι μου άγγιζε σιωπηλά και μυστηριωδώς το δικό σου

Ποιήματα θα έκαιγαν στην ψυχή...

Θα αισθανόσουν τον γύρο που τυλίγω τη σκέψη σου με...

Φράσεις φτιαγμένες από σιωπηλές σιωπές θα γεννιόντουσαν...

Τα λουλούδια θα μεγάλωναν μέσα στις λέξεις...

Και στο κορμί μια στοργική αγκαλιά!

Αν διακριτικά και ξαφνικά το στόμα μου έκλεβε ένα φιλί από σένα...

Πεταλούδες απελευθερώθηκαν στον αέρα...

Θα νιώσεις τη φωτιά που ζεσταίνει την ψυχή μου...

Γλυκύτατα συναισθήματα θα μεγάλωναν στα καθυστερημένα βλέμματα...

Και στα σώματα η ένωση μιας κακομαθημένης επιθυμίας!

 

#Darkstories_by_Ef

 

 

 

Ήξερες ότι...

Ήξερες ότι... Η Αφροδίτη του Botticelli και ο άνθρωπος που την αγάπησε, Giuliano de Medici, ήταν και οι δύο θύματα μιας τρομερής μοίρας.

Ο Juliano ήταν ο μικρότερος αδελφός του Lorenzo του Μεγαλοπρεπή. Καλλιεργημένος, έξυπνος, λάτρης των γραμμάτων και των καλών τεχνών, τον θαύμαζαν οι γυναίκες για την ομορφιά του και τον αγαπούσαν οι άνθρωποι για τη γενναιοδωρία του. Ήταν κατά τη διάρκεια ενός καρουζέλ που συνάντησα, ή μάλλον, το έκανε η Σιμονέτα Βεσπούτσι.

Η Σιμονέτα ήταν τόσο όμορφη που πήρε το παρατσούκλι "Senza Paragoni". Ο Botticelli τη ζωγράφισε σε πολλά πορτρέτα, παθιασμένη, απαχθεί από τη μαγευτική ομορφιά του κοριτσιού. Η ύπαρξη της Simonetta, δυστυχώς, ήταν ένας πραγματικός μετεωρίτης: τον χρόνο μετά τη συνάντησή της με τον Giuliano πέθανε από ιστό μόλις στα 23 της. Στο θάνατό του λέγεται ότι ο Giuliano βυθίστηκε στην απελπισία, έγραψε στίχους για να θυμηθεί τη γυναίκα που αγαπούσε και ζήτησε από τους φίλους του να κάνουν το ίδιο. Απαρηγόρητος στον πόνο του πήγε στο σπίτι του πεθερού της Σιμονέττας για να ζητήσει το πορτρέτο του.

Ωστόσο, δεν πρόλαβε να επιβιώσει από τον πόνο της εξαφάνισης της Simonetta. Μια συνωμοσία που διέταξε η οικογένεια Pazzi, πλούσιοι τραπεζίτες από τη Φλωρεντία που μισούσαν τους Γιατρούς και την εξουσία που άσκησαν στη Φλωρεντία, έβαλε τέλος στη ζωή του. Στην εκκλησία της Santa Maria del Fiore, κατά τη διάρκεια του εορτασμού της λειτουργίας, ο Bandini και ο Francesco Pazzi τράβηξαν στιλέτα και τόλμησαν στον Giuliano χτυπώντας τον επανειλημμένα μέχρι που ο νεαρός έπεσε εξαντλημένος στη λίμνη του αίματος του, ένας φόνος που remi και εγώ από την κτηνωδία που προκλήθηκε στον Ιούλιο Καίσαρα. Ο Λορέντζο κατάφερε να δραπετεύσει βρίσκοντας καταφύγιο στη Σαγκρέστια.

Μετά την κηδεία του αδελφού του, λέγεται ότι ολόκληρη η πόλη θρήνησε τον θάνατό του, ο Λορέντζο πραγματοποίησε την εκδίκησή του. Λίγες ώρες αργότερα η σορός του Jacopo de Pazzi κρεμόταν από το Palazzo Vecchio. Οι congurates πιάστηκαν, λιντσαρίστηκαν και κρεμάστηκαν και τα σώματά τους πετάχτηκαν στον Άρνο. Για μια παράξενη ειρωνεία της μοίρας, ο Giuliano πέθανε την ίδια μέρα όταν, δύο χρόνια πριν, είχε πεθάνει η αγαπημένη του Simonetta.

 

G. M