Ήξερες ότι...

Ήξερες ότι... Η Αφροδίτη του Botticelli και ο άνθρωπος που την αγάπησε, Giuliano de Medici, ήταν και οι δύο θύματα μιας τρομερής μοίρας.

Ο Juliano ήταν ο μικρότερος αδελφός του Lorenzo του Μεγαλοπρεπή. Καλλιεργημένος, έξυπνος, λάτρης των γραμμάτων και των καλών τεχνών, τον θαύμαζαν οι γυναίκες για την ομορφιά του και τον αγαπούσαν οι άνθρωποι για τη γενναιοδωρία του. Ήταν κατά τη διάρκεια ενός καρουζέλ που συνάντησα, ή μάλλον, το έκανε η Σιμονέτα Βεσπούτσι.

Η Σιμονέτα ήταν τόσο όμορφη που πήρε το παρατσούκλι "Senza Paragoni". Ο Botticelli τη ζωγράφισε σε πολλά πορτρέτα, παθιασμένη, απαχθεί από τη μαγευτική ομορφιά του κοριτσιού. Η ύπαρξη της Simonetta, δυστυχώς, ήταν ένας πραγματικός μετεωρίτης: τον χρόνο μετά τη συνάντησή της με τον Giuliano πέθανε από ιστό μόλις στα 23 της. Στο θάνατό του λέγεται ότι ο Giuliano βυθίστηκε στην απελπισία, έγραψε στίχους για να θυμηθεί τη γυναίκα που αγαπούσε και ζήτησε από τους φίλους του να κάνουν το ίδιο. Απαρηγόρητος στον πόνο του πήγε στο σπίτι του πεθερού της Σιμονέττας για να ζητήσει το πορτρέτο του.

Ωστόσο, δεν πρόλαβε να επιβιώσει από τον πόνο της εξαφάνισης της Simonetta. Μια συνωμοσία που διέταξε η οικογένεια Pazzi, πλούσιοι τραπεζίτες από τη Φλωρεντία που μισούσαν τους Γιατρούς και την εξουσία που άσκησαν στη Φλωρεντία, έβαλε τέλος στη ζωή του. Στην εκκλησία της Santa Maria del Fiore, κατά τη διάρκεια του εορτασμού της λειτουργίας, ο Bandini και ο Francesco Pazzi τράβηξαν στιλέτα και τόλμησαν στον Giuliano χτυπώντας τον επανειλημμένα μέχρι που ο νεαρός έπεσε εξαντλημένος στη λίμνη του αίματος του, ένας φόνος που remi και εγώ από την κτηνωδία που προκλήθηκε στον Ιούλιο Καίσαρα. Ο Λορέντζο κατάφερε να δραπετεύσει βρίσκοντας καταφύγιο στη Σαγκρέστια.

Μετά την κηδεία του αδελφού του, λέγεται ότι ολόκληρη η πόλη θρήνησε τον θάνατό του, ο Λορέντζο πραγματοποίησε την εκδίκησή του. Λίγες ώρες αργότερα η σορός του Jacopo de Pazzi κρεμόταν από το Palazzo Vecchio. Οι congurates πιάστηκαν, λιντσαρίστηκαν και κρεμάστηκαν και τα σώματά τους πετάχτηκαν στον Άρνο. Για μια παράξενη ειρωνεία της μοίρας, ο Giuliano πέθανε την ίδια μέρα όταν, δύο χρόνια πριν, είχε πεθάνει η αγαπημένη του Simonetta.

 

G. M