ψάχνοντας για φθηνή ευτυχία

«Όταν ήμουν παιδί, ήταν τα φωτάκια του χριστουγεννιάτικου δέντρου, η μουσική της μεταμεσονύχτιας λειτουργίας, η γλύκα των χαμόγελων που έκαναν το χριστουγεννιάτικο δώρο που » Antoine de Saint-Exupèry, Ο Μικρός Πρίγκιπας

Λατρεύω τα χριστουγεννιάτικα χρώματα, τα φώτα της πόλης, τα χριστουγεννιάτικα διακοσμητικά, τον τραγανό αέρα του Δεκέμβρη που σου τσιμπάει τα χείλη και μετά τα χει Όταν οι νιφάδες χιονιού σκεπάζουν τις στέγες των σπιτιών, όλα γίνονται όμορφα, μαγικά, παραμυθένια. Τα χιονισμένα τοπία έχουν γεύση παιδικής ηλικίας. Μας θυμίζουν όταν όλα φαινόταν δυνατά.

Μου λείπουν τα παλιά τραπέζια του παρελθόντος, όταν η οικογένεια μαζευόταν ανάμεσα σε συγγενείς, θείους, παππούδες, ξαδέρφια, ανίψια... και στον αέρα υπήρχαν χιλιάδες διαφορετικές μυρωδιές, που μόνο που τις άκουσες σε έκαναν ευτυχισμένο. Και μετά υπήρχαν τα παιχνίδια, που παίζαμε μαζί όχι για χρήματα ή απληστία ή οτιδήποτε άλλο αλλά για την καθαρή ευχαρίστηση να το κάνουμε. Ακριβώς όπως τα παιδιά.

Τα Χριστούγεννα κάποτε δεν ήταν η άγρια βιασύνη για δώρα ή διακοσμήσεις, δεν ήταν αγορά, επιδεικνύοντας, τρέχοντας από παράθυρο σε παράθυρο ψάχνοντας για φθηνή ευτυχία. Να είμαστε μαζί, να ξαναβρεθούμε, παραδόσεις, έτσι θυμάμαι τα Χριστούγεννα της παιδικής μου ηλικίας. Αλλά σήμερα μιλώντας για αυτά τα πράγματα ίσως δεν είναι πλέον της μόδας. Αντ' αυτού θα ήθελα να σας πω, προστατέψτε αυτές τις παραδόσεις. Φέρτε τους πίσω στη ζωή. Δώστε το στα παιδιά σας. Στα εγγόνια σας και στα εγγόνια σας. Δείξτε τους την αρχαία γοητεία του να είμαστε μαζί, απλά μαζί. Να θυμάστε πάντα, υπάρχει ένας πλούτος που καμία κυβέρνηση, κράτος ή άνθρωπος δεν μπορεί να σας πάρει, που ούτε ο χρόνος δεν μπορεί να σας κλέψει, την ανάμνηση των ευτυχισμένων ωρών που πέρασες με αυτούς που αγαπάς. Στέλνω αγκαλιές στον καθένα ξεχωριστά.

G. M