Λένε πάντα ότι μετά από κάθε καταιγίδα έρχεται ο ήλιος, αλλά αυτό που δεν μας εξηγούν ποτέ είναι πώς μπορεί να καεί ένας ήλιος γεμάτος με άπειρες ουλές.
Η ζωή, αυτό το συνεχές ταξίδι πέρα δώθε απαιτεί μια ατέλειωτη πηγή ελπίδας για να επιδιώξει αδιάκοπα μέλλον που μπορεί να βελτιώσει το παρόν. Ίσως δεν υπάρχει προσωρινός χώρος, για τη συλλογικότητα των συναισθηματικών αυτοκτονιών που αποφασίζουν να περπατήσουν και να τρέξουν στη ζωή παραδίδοντας με γυμνό σώμα και ψυχή σε αυτή τη μεγάλη μείωση της μάθησης που είναι οι ανθρώπινες σχέσεις.
Η ευφυΐα μπορεί να βρίσκεται στο να μένουμε προσκολλημένοι σε αυτά που πιστεύει κάποιος, σκέφτεται, στα στίγματα, στα στερεότυπα, στις προκαταλήψεις τους. Φροντίζοντας τον εαυτό τους με όλα αυτά σε εκείνο το τεράστιο κέλυφος που συνήθως γνωρίζουν οι άνθρωποι με το όνομα της φυσικής προστασίας. Σίγουρα το να προστατεύεις τον εαυτό σου είναι ο καλύτερος τρόπος για να επιβιώσεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου