Το πρόσωπό μου.....

Το πρόσωπό μου γέμισε ρυτίδες αν και προτιμώ να τις αποκαλώ γραμμές της ζωής μου.

Κάθε μια από αυτά έχει μια ιστορία, ένα όνομα και μια ώρα.

Χαρές και λύπες, ελπίδα αλλά και κάποιο χαμένο αγαπημένο πρόσωπο. Ο χρόνος έπεσε πάνω μου σαν πλάκα χωρίς να μου κάνει ανακωχή, χωρίς να με αφήσει να αποχαιρετήσω τα νιάτα μου. Οι μέρες περνούσαν σαν να έχει τρελαθεί το ρολόι. Οι δείκτες πήγαιναν τόσο γρήγορα που οι μέρες μου ήταν μερικές φορές μερικές ώρες.

Τώρα θέλω αυτό να σταματήσει για λίγο. Τα πόδια μου πηγαίνουν πολύ αργά αλλά θέλω να δοκιμάσω τις βόλτες στην εξοχή, τα λουλούδια αρχίζουν να φαίνονται, άλλη μια άνοιξη έρχεται. Θέλω να μυρίσω θάλασσα. Θέλω να μυρίσω τη ζωή. Θέλω τα μάτια μου να γεμίσουν ουρανό, ανατολές και ηλιοβασιλέματα. Να φυσάει ο άνεμος στο πρόσωπο μου, να με χαϊδέψει η βροχή. Θέλω το φθινόπωρο της ζωής μου να γεμίσει φώτα, χρώμα.

Όταν κοιτάζω τις ρυτίδες μου χαμογελώ...  έχω κερδίσει τη ζωή μου, σου λέω. Είναι προνόμιο να τις έχεις. Και ευχαριστώ για αυτό το μακρύ ταξίδι που μου δόθηκε.