Είναι απίστευτο το ότι θέλεις να επιστρέψεις παρά τα χρόνια που πέρασαν, είναι απίστευτο ότι έρχεσαι μέσα από τρίτους με αυτή την αναπηρία παρά τα χρόνια που με έκανες να νιώθω τόσο δυστυχισμένη και κατεστραμμένη.
Είναι εκπληκτικό που δεν καταλαβαίνεις ότι δεν θέλω τίποτα από σένα πια, ότι δεν υπάρχει τίποτα από μένα για σένα!
Πραγματικά πριν χρονια όταν σου είπα ότι ήταν το τελευταίο, ότι δεν έμεινε τίποτα για σένα, ήταν και είναι αλήθεια ότι έφτασα στο συναισθηματικό μου όριο, το όριο αξιοπρέπειας μου.
Κανένα "αγάπη" δεν είναι όχι. Με αφορμή δεν ανοίγω πια από μένα σε σένα, ούτε "αγάπη" δεν σ' αγαπώ πια, δεν σε σκέφτομαι πια, δεν μου λείπεις πια, δεν σκέφτομαι πια αν είσαι καλά ή όχι, αν σκέφτεσαι εγώ ή όχι.
Δεν με νοιάζει πια αν υπάρχεις ακόμα αν είσαι ακόμα εκεί "για μένα" αν ακόμα με σκέφτεσαι, όχι, όχι "αγάπη" δεν νιώθω τίποτα για σένα πια, δεν με λυπάσαι... δεν με νοιάζει πια αν ζεις ή πεθαίνεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου