Έφυγα μακριά του
Επειδή αυτό που είπε με λόγια Το αναιρεί με πράξεις
Και τι κουβαλάς στη βαλίτσα σου;
Κουβαλάω αυτοσεβασμό, τρυφερότητα και δύναμη.
Πού θα πας τώρα;
Προσκάλεσα τον εαυτό μου να περπατήσει, να χορέψει, να πιει έναν καφέ, να διαβάσει ένα βιβλίο και να απολαύσει τη μοναξιά του, προσκάλεσα τον εαυτό μου να είναι ο εαυτός του.
Και πότε σκοπεύετε να επιστρέψετε;
Πίσω λες! Εκεί που πληγώθηκα, εκεί που το κλάμα μου δεν είχε σημασία!!!! Δεν ένιωθα πια ότι με αγαπούσαν.
Κοιτάζοντας πίσω, δεν είναι στην ουσία μου, ό,τι μένει, ξεχνιέται, ό,τι αφήνεται, πεθαίνει.
Καλό ταξίδι, ελεύθερη γυναίκα, γυναίκα από ατσάλι.
Σας ευχαριστώ, μαθαίνω να περπατάω αργά για να σκέφτομαι το ταξίδι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου