Ο Χιλιανός επαναστάτης και τραγουδοποιός Βίκτορ Χάρα (Βίκτορ Λίδιο Χάρα Μαρτίνεθ)

"Κι αν με ρημάξανε χίλια νυστέρια
μ’ ένα φτερό τρελό μοναδικό
στου Βίκτορ Χάρα πετάω τ’ αστέρια
μες τ’ αεράκι το εξωτικό"

Ο Χιλιανός επαναστάτης και τραγουδοποιός Βίκτορ Χάρα (Βίκτορ Λίδιο Χάρα Μαρτίνεθ), γεννήθηκε το 1932, και δολοφονήθηκε το 1973 μετά από φρικτά βασανιστήρια που υπέστη από το στρατιωτικό καθεστώς του Πινοτσέτ.
Τραγούδησε την κοινωνική αδικία, την εκμετάλλευση, τους αγώνες, τα βάσανα και τους πόθους του λαού της Χιλής ξεμπροστιάζοντας σάπιο πολιτικό σύστημα και δικτατορίες.

 Υπήρξε δυναμικό μέλος του Nueva Cancion, ενός πολιτικού- μουσικού ρεύματος που περιλάμβανε τους πιο ριζοσπαστικούς Χιλιανούς μουσικούς. Τάχθηκε στο πλευρό του Αλιέντε, συμμετέχοντας στις περιοδείες του μαζί με τον Πάμπλο Νερούδα, δίνοντας συναυλίες σε ολόκληρη τη Χιλή.Γεννήθηκε και μεγάλωσε σε μια μικρή πόλη έξω από το Σαντιάγκο. Παιδί φτωχής οικογένειας, αναγκάστηκε από μικρός να δουλέψει στα χωράφια για να στηρίξει την οικογένειά του. Θύμα ενδοοικογενειακής βίας, βρήκε καταφύγιο στη μουσική.

 Ο θάνατος της μητέρας του όταν ήταν 15 χρονών, προκάλεσε μεγάλες αλλαγές στη ζωή του, χωρίς όμως ποτέ να εγκαταλείπει την τέχνη του. Η παρηγοριά του ήταν η κιθάρα του. Επηρεάστηκε από το παραδοσιακό τραγούδι και ενσωμάτωσε σε αυτό πολιτικά στοιχεία ενώ παράλληλα ασχολήθηκε και με το θέατρο.

 Το τραγούδι του Χάρα «Venceremos» έγινε ο ύμνος του κόμματος του Αλιέντε «Λαϊκή Ενότητα» και τραγουδήθηκε από χιλιάδες αριστερούς στην χώρα.Η μουσική του ταυτίστηκε με τις κοινωνικοπολιτικές αλλαγές της χώρας.Εγινε ο τραγουδοποιός των ημερών που θα ακολουθούσαν. «Δεν τραγουδώ επειδή μου αρέσει να τραγουδώ ή επειδή έχω καλή φωνή. Τραγουδώ επειδή η κιθάρα μου έχει αισθήματα και λογική…», είχε γράψει.

 Τρία χρόνια μετά τη νίκη του Αλιέντε εκδηλώθηκε το πραξικόπημα του Πινοσέτ με τη βοήθεια της CIA, προκειμένου να αποτραπεί κάθε ενδεχόμενο επανεκλογής. Την ημέρα της επίθεσης στο προεδρικό μέγαρο, ο Χάρα βρισκόταν στο Πολυτεχνείο του Σαντιάγκο, σε μία έκθεση για τον φασισμό. Συνελήφθη,κρατήθηκε σε μυστικές φυλακές χωρίς νερό και τροφή για πέντε ημέρες και βασανίστηκε. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο στάδιο της Χιλής, που είχε μετατραπεί σε χώρο φυλάκισης και βασανιστηρίων των πολιτικών κρατουμένων.

 Ο Αλιέντε και ο Χάρα δολοφονήθηκαν, ενώ ο Νερούδα πέθανε 12 ημέρες μετά υπό μυστηριώδεις συνθήκες.Οι βασανιστες εκοψαν τα δακτυλα του Χαρα με τσεκούρι.Σύμφωνα με μαρτυρίες ο αξιωματικός τον πλησίασε, του πέταξε μια κιθάρα και του φώναξε «Τραγούδα τώρα για την πουτάνα τη μάνα σου», ενώ συνέχισε να τον χτυπά. Ο Χάρα ύψωσε τα χέρια του που έσταζαν αίμα και απάντησε με όσες δυνάμεις του είχαν απομείνει τραγουδώντας το «Venceremos». ‘Ολοι τον μιμήθηκαν κι αυτό έκανε τους στρατιωτικούς να αφηνιάσουν»

 «Εl derecho de vivir en paz», το «δικαίωμα να ζεις σε ειρήνη» τραγουδούσε το 1971, γνωρίζοντας ότι, για να κερδίσεις την ειρήνη και την ελευθερία, πρέπει να είσαι έτοιμος να παλέψεις για αυτές. Όπως είχε πει ο Σαλβαδόρ Αλιέντε, στο τελευταίο του μήνυμα προς τον λαό της Χιλής πριν δολοφονηθεί από τους άνδρες του Πινοσέτ: «ούτε το έγκλημα, ούτε η βία μπορούν να διακόψουν την κοινωνική εξέλιξη. Η ιστορία είναι δική μας, η ιστορία γράφεται από τους λαούς».