Αγαπητέ εχθρέ.
Θα εκπλαγείτε αν σας γράψω αυτά τα γράμματα, και ακόμα περισσότερο όταν σας πω ότι το κάνω με σκοπό να σας ευχαριστήσω, γιατί δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσα πράγματα έχω μάθει από εσάς και θέλω να σας ευχαριστήσω.
Με τον φθόνο σου προς εμένα μου έμαθες να μην ζηλεύω κανέναν, να είμαι ικανοποιημένος με αυτά που έχω. Μέσα από το μίσος σου έμαθα να αγαπώ τους άλλους. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι είναι πολύ χαρούμενος έτσι, σοβαρά. Επίσης, έχω δει τις επιπτώσεις που έχει ο φθόνος και το μίσος όλα αυτά τα χρόνια σε ανθρώπους που υποφέρουν από αυτό και ειλικρινά, δεν θέλω να καταλήξω έτσι.
Ποτέ δεν μου το έκανες εύκολο, και σε ευχαριστώ τρεις φορές, γιατί έτσι με έκανες πιο δυνατό: μου έμαθες ότι τίποτα δεν επιτυγχάνεται χωρίς προσπάθεια. Χωρίς την πρότασή σου έχεις καταφέρει να φιλοδοξείς να γίνεις όχι τόσο επιτυχημένη γυναίκα -που είναι κάτι φευγαλέο και φευγαλέο- αλλά μια γυναίκα αξίας, που είναι κάτι πολύ πιο σημαντικό και αναξιοποίητο, το οποίο ανακαλύπτω με το πέρασμα του χρονικά χρόνια.
Παρά εσένα, και άλλους ανθρώπους σαν εσένα, εδώ είμαι, γιατί μου έμαθες την αξία του καθημερινού αγώνα. Και αυτό είναι για να είσαι ευγνώμων. Επιπλέον, με τις συνεχείς προσπάθειες σας να με δυσφημίζετε, καταφέρατε να δείτε το φως: με κάνατε να σέβομαι τους συναδέλφους μου, μου μάθατε να μην δυσφημίζω κανέναν και πάνω απ' όλα να είμαι ξεκάθαρος ότι, ενώ είναι αλήθεια ότι μετράει η γνώμη αυτών των περισσοτέρων, αυτό που πρέπει να μετρήσει περισσότερο είναι τι σκέφτεται κανείς για τον εαυτό του.
Με την υπερηφάνεια σου μου έμαθες το φως της ταπεινότητας. Και βασικά, έμαθα επίσης να ξεχωρίζω τους φίλους από τους εχθρούς, γιατί σας λέω ότι, όσο έξυπνος κι αν είναι κάποιος, ο εχθρός μπορεί να δει την καρδιά του στα χείλη του.
Αλλά αυτό που σας ευχαριστώ περισσότερο είναι η πίστη της εχθρότητάς σας. Ξέρω ότι είναι μια ειλικρινής εχθρότητα, χωρίς ένα μείγμα προδοσίας. Για αυτό προτιμώ την παρέα σου παρά το χαστούκι του προδότη που βάζει τη μάσκα ενός φίλου και μετά σε προδίδει στην πλάτη. Εσύ, τουλάχιστον, έχεις τολμήσει να δείξεις το πρόσωπό σου, θέλεις οι θεοί να μας σώσουν, εσένα και εμένα, από κρυμμένους εχθρούς.
Και φυσικά προτιμώ και την παρέα σας πολύ πριν τους σαρκοφάγους που δεν νιώθουν και που περιορίζονται να παρακολουθούν όλη μέρα καθώς πέφτουν τα κεφάλια των άλλων, όπως και πολλές γυναίκες στο Παρίσι της Επανάστασης, όταν κάθεστε ban να κάνετε σημείο περιμένοντας ο δήμιος να διευθύνει την γκιλοτίνα.
Τελείωσα για σήμερα. Δεν πρόκειται να σε εκδικηθώ, δεν αξίζει, οπότε χαλάρωσε, αφήνω αυτή τη δέσμευση στη ζωή. Οι θεοί σε κρατούν, και μην με ξεχάσεις. "
Χαιρετισμούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου