Οι σημερινοί διανοούμενοι είναι αντιπαθητικοί.

Τα ονόμασε η Fallaci "Παντιέρες,". Τι έκαναν πρόσφατα; Απαγόρευση των κινουμένων σχεδίων της Disney; Καλή πρωτοβουλία, σκέφτηκαν. Απαγόρευση του Σαίξπηρ και των μεγάλων κλασικών της λογοτεχνίας; Επίσης καλό. Eχουν περάσει μήνες συζητώντας, με έντονες αντιπαραθέσεις, αν είναι θεμιτό να καταργηθεί η ονομασία πατέρας και μητέρα και να αντικατασταθεί με "γονέας 1" και "γονέας 2". Αλλά γιατί το έκαναν; Δεν έχουν ιδέες; Περιεχόμενο για πρόταση; 

 Βλέπετε, το να έχεις άποψη σήμερα σε ορισμένους κύκλους είναι ένα είδος σπορ. Ακόμη χειρότερα, είναι υποχρέωση. Για ποιο σκοπό; Να υπερασπίζεσαι αυτό που πιστεύεις; Για να εκφράσει κανείς τη γνώμη του; Ή για να δώσει φωνή σε όσους δεν έχουν; Όχι ακριβώς. ""Η ενδόμυχη και πιο γνήσια ικανοποίησή μας ήταν να πάρουμε όσα περισσότερα χρήματα και επαίνους μπορούσαμε, και για να πετύχουμε αυτόν τον σκοπό δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτε άλλο από το να γράφουμε βιβλία και άρθρα σε εφημερίδες.

 Πριν από δύο αιώνες, ο Τολστόι ζωγράφισε τη ρωσική διανόηση με αυτόν τον τρόπο. Σήμερα τα πράγματα δεν είναι τόσο διαφορετικά. Σε ορισμένους κύκλους, το μόνο που μετράει είναι να φαίνεσαι. Να είναι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, να συζητιέται. Να κάνεις παρέα με τους σωστούς ανθρώπους. Οι φίλοι μου με συμβουλεύουν πάντα να ακολουθώ το παράδειγμά τους. Να καταλάβετε πώς είναι τα πράγματα σε αυτόν τον κόσμο. Αλλά είναι πιο δυνατό από μένα, δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, πάντα νιώθω άβολα σε αυτά τα περιβάλλοντα. Εκτός τόπου και χρόνου. 

Έχετε γράψει ένα βιβλίο; Είστε δημοσιογράφος; Συνεργάζεστε με κάποιο έγκριτο λογοτεχνικό περιοδικό; Ωραία, αλλά αυτό δεν σε κάνει καλύτερο από τους άλλους. Έχω βαρεθεί να περνάω ολόκληρα βράδια ακούγοντας τον Χ να καυχιέται ότι γνωρίζει τον Ψ. Αλλά πάνω απ' όλα, αναρωτιέμαι: αν οι σημερινοί "συγγραφείς, διανοούμενοι", αυτοί που υποτίθεται ότι έχουν κάτι να πουν, περνούν τον περισσότερο χρόνο τους με το να πηγαίνουν σε πάρτι, να δημιουργούν σχέσεις για να κάνουν καριέρα, να σχολιάζουν ο ένας την κοινωνική ζωή του άλλου, ποιος νοιάζεται για το περιεχόμενο; Ποιος νοιάζεται; 

G. M